Çalışanların işyerinde uğradığı psikolojik taciz (mobbing) son zamanlarda çalışma hayatına ilişkin en tartışılır konuların başında yer almaktadır. Ülkemizde de sıkça yaşanılır hale gelen psikolojik taciz (mobbing) işyerinde işçi ve işveren ile veya işçilerin kendi arasında “şiddet, kuşatma, taciz, rahatsız etme, onur kırma veya sıkıntı verme” gibi şekillerde sürekli tekrarlanan, sistematik tutumlar sonucu meydana gelmektedir.
Çalışma Bakanı Yardımcısı Halil Etyemez Bakanlık eğitim ve araştırma merkezinin ilk çalıştayında yaptığı konuşmadaAlo 170 ihbar hattına Mart 2011’den günümüze yaklaşık 3000 mobbing şikayetinde bulunulduğunu, bununda üçte ikisinin özel sektörde olduğunu belirterek durumun vahametini gözler önüne sermiştir.
Mobbing (psikolojik taciz) vakalarının en fazla işçisini çıkarmak isteyen işverenlerin, istifa yoluyla işçilerin iş akitlerinin sonlandırılması ve onlara tazminat ödememe niyetiyle baskı, tehdit ve yıldırma şeklinde meydana geldiğini görmekteyiz.
Peki, işyerinde psikolojik tacize maruz kalan kişilerin yasal hakları nelerdir?
Kişiler psikolojik tacizle baş başa kaldığında:
1- İş sözleşmesini derhal fesih hakkı,
2- Ayrımcılık tazminatı talep hakkı,
3- Maddi ve manevi tazminat talep hakları vardır.
Mobbing ile ilgili ulusal ve uluslararası hukuk alanında birçok düzenleme mevcut olmasına rağmen, taciz konusu genelde soyut davranışlar bütününün kişide meydana getirdiği rahatsızlık hali olması sebebiyle, tacize uğrayanın bunu ispat etmesi ve hakkını araması zor olmaktadır. Bu sebeple birçok taciz mağduru hakkını arama yoluna gitmeden yapılan hukuksuzluğa boyun eğmek zorunda kalmaktadır.
İşte bu konuda Yargıtay 9. Hukuk Dairesi çok önemli bir karar vermiştir. İşyerinde amirinin uygunsuz teklifini kabul etmeyen ve performansı düşürülen, bunun sonucunda da işten ayrılmak zorunda kalan işçinin kıdem tazminatı ve yıllık izin alacağına yönelik açtığı davada Yargıtay:“Mevcut delilerin ve tanık anlatımlarının bütünlük içinde değerlendirilmesi neticesinde; davacının olayları yer ve zaman belirterek ayrıntılı biçimde anlatarak kendi iffetini herhangi bir sebep yokken ortaya koyması yaşamın olağan akışına aykırıdır” diyerek bu ve benzeri olaylara maruz kalan ve ispat edememe sıkıntısı çeken tüm çalışanlar için cesaret verici örnek bir karar ortaya koymuştur.
Böylelikle işçi ve işverenlerin yaşadıkları bu sıkıntılar sonucunda hiç tereddüt etmeden yargıya başvurmaları ve haklarını aramaları gerekmektedir. Böylelikle bu vakaların her geçen gün artmasının da önüne geçilmiş olunacaktır.
ÇALIŞMA REHBERİ
28.05.2012
Yorum Gönder